Jozefien Mombaerts

Toen de zee nabijheid wou   “Goedemiddag, met mij goed. Met u?”  “Op en neer”, antwoordt de zee.  De geschiedenis gaat wild tekeer.  “Ik dacht al dat ik iets zag aan jouw schuim, jouw golven.” “Ik wil niet meer verbergen, verdrinken, verdragen.”  “Jij wilt dat alles bovendrijft?”, vraag ik zacht.  Op en neer,  knikt de zee,  en trekt zich terug.  Verlegen in de verte.  Ik durf niet verder. Vragen.  Ik doe mijn schoenen uit als klein gebaar van nabijheid.    Zij komt straks terug, denk ik....

Het Bergbosfestival op 24 augustus 2025 in Landskouter is ons antwoord op een te harde wereld, we bouwen met artiesten de village die we...

Ik gebruik normaal geen uitroeptekens in teksten. Net zoals ik nooit roep. Ik kan het niet. Ik durf het niet. Ik heb mijzelf al moeten...